Firma Aureal Semiconductor powstała na gruzach upadłej kilka lat temu firmy produkującej karty dźwiękowe Media Vision. Jej część zajmująca się produkcją chipów została oddzielona i przez pierwsze lata działalności skupiła się wyłącznie na wytwarzaniu układów dźwiękowych. Technologia A3D, wykorzystująca funkcje HRTF opracowane przez NASA miała premierę w 1997 roku wraz z wprowadzeniem na rynek chipu 8820 (Vortex 1). Od tamtej pory technologia ewoluuje zarówno w części sprzętowej, jak i programowej. W końcu 1998 roku firma Aureal wprowadziła do sprzedaży nowy układ 8830 (Vortex 2), który obsługuje sprzęt API opracowany przez programistów Aureal, A3D 2.0. Interfejs ten w wersji 1.0 był rozwiązaniem korzystającym z HRTF do niezbyt złożonej symulacji kierunkowości dźwięku i prostych odbić.
A3D 2.0 znacznie się różni od poprzednika. Nowy API naśladuje w pewnych granicach interfejsy API grafiki 3D. Po pierwsze, nastąpiło podwyższenie parametrów jakościowych, dzięki czemu funkcje HRTF są realizowane z częstotliwością próbkowania do 48 kHz. Zaimplementowano również wsparcie dla 64 źródeł odbić dźwięku. Drugą, bardziej znaczącą zmianą jest włączenie do A3D techniki zwanej wavetra- cing. Służy ona do obliczeń wykonywanych podczas symulacji pola dźwiękowego. Trójwymiarowe otoczenie dźwiękowe bywa bardzo złożone. Wyobraźmy sobie na przykład, że stoimy w pokoju o bardzo nierównych ścianach. Są tu również drzwi wejściowe i nieregularne dziury w murach. Gdy źródło dźwięku generuje fale dźwiękowe, które mogą przenikać przez ściany (jeśli nie są one zbyt grube) lub odbijać się od nich i wydostawać się przez drzwi. A3D 2.0 oblicza więc ścieżkę, po której poruszają się fale dźwiękowe oraz oblicza efekt przenikania przez obiekty.
