Typowa karta muzyczna składa się z pojedynczej płytki drukowanej osadzanej w gnieździe ISA lub PCI. Wędrówka sygnałów odbywa się poprzez gniazda umieszczone z tyłu: wyjścia głośnikowe, wejście mikrofonowe i liniowe (dla zewnętrznych urządzeń audio). Wśród złączy znajdziemy również kompatybilny ze standardem IBM gameport, czyli gniazdo spełniające dwie funkcje: złącza MIDI i portu kontrolerów gry. Inne złącza można znaleźć także na płycie karty. Jedno z nich służy do podłączania przewodu doprowadzającego sygnał audio z napędu CD-ROM lub DVD. Pozostałe gniazda mogą być opcjonalne i umożliwiać podłączenie modemu, dodatkowej nakładki (ang. daughter board) oraz cyfrowych wejść i wyjść.
Sercem i mózgiem karty dźwiękowej jest zwykle pojedynczy chip określany mianem DSP (Digital Signal Processor – procesor sygnałów cyfrowych). Zdarzają się konstrukcje wyposażone w oddzielny układ MIDI, lecz większość nowoczesnych kart korzysta z pojedynczych, zintegrowanych układów, co niestety zmniejsza nieco ich funkcjonalność. Układy DSP są odpowiedzialne za konwersję dźwięku cyfrowego w analogowy sygnał wyjściowy, a także generowanie różnych efektów akustycznych, od prostych pogłosów po bardziej złożone trójwymiarowe sceny dźwiękowe.
