Standard Ultra2 LVD (Low Voltage Differential – różnicowy niskonapięciowy) różni się w nieco większym stopniu od pozostałych, niż one między sobą. Po pierwsze, jest to technologia różnicowa, co oznacza, że uzyskanie najwyższej wydajności wymaga dublowania przewodów sygnałowych. Po drugie, w przeciwieństwie do starszych standardów różnicowych, umożliwia podłączanie urządzeń LVD do standardowej szyny Ultrawide SCSI, nie zapewnia wtedy jednak maksymalnego transferu, wymagając jednocześnie skrócenia przewodów. Ponadto urządzenia te nie umożliwiają założenia terminatorów jak większość typowych urządzeń SCSI. Zamiast na urządzeniach terminatory zakłada się bowiem na przewodach (zagadnienia związane z zakładaniem terminatorów omówimy w podrozdziale dotyczącym podłączania twardych dysków). Sterowniki i urządzenia LVD zapewniają transfer danych do 80 megabajtów na sekundę. Oznacza to, że żaden, choćby najszybszy dysk twardy nie jest w stanie wykorzystać przepustowości tej szyny. W ostatnich miesiącach standard LVD doczekał się mutacji pod nazwą Ultra/l 60, która podwaja szybkość transferu. Jest jednak mało prawdopodobne, abyśmy w swoich domowych komputerach kiedykolwiek zainstalowali twardy dysk tego typu.
