MIDI (Musical Instruments Digital Interface) to skrót określający standard reprezentacji danych muzycznych i ich dekodowania. Jest to w zasadzie język programowania. Dane MIDI można sobie wyobrazić jako taśmę perforowaną. Dane te nie są więc zapisem dźwięku jako takiego, a jedynie zapisem instrukcji, jakiej nuty i barwy należy użyć w danym momencie. Zapis MIDI wędruje do urządzenia MIDI, które dokonuje dekodowania strumienia danych i wykonuje zawarte tam wskazówki powodując odtwarzanie właściwych dźwięków. Muzyka MIDI jest wykorzystywana w wielu grach, choć obecnie nie tak często jak niegdyś.
W pierwszych latach po powstaniu technologii MIDI stanowiła ona nie lada problem zarówno dla twórców gier, jak i samych graczy. Producenci sprzętu opracowywali własne standardy, co powodowało, że utwór napisany i zaaranżowany na sprzęcie jednego wytwórcy mógł brzmieć zupełnie inaczej na innym. W końcu jednak producenci syntezatorów zjednoczyli się i wspólnymi siłami uchwalili standard General MIDI (GM). Definiuje on podstawowy zestaw 128 instrumentów (barw), dzięki czemu kompozycje tworzone w standardzie GM będą prawidłowo odtwarzane na każdym syntezatorze i karcie dźwiękowej zgodnej z General MIDI.
Wczesne konstrukcje kart dźwiękowych Adlib i Sound Blaster wyposażone były w chipy syntezatorów FM. Synteza FM jednak brzmi dobrze tylko w nielicznych przypadkach specyficznych brzmień. Późniejszym i lepszym rozwiązaniem zastosowanym przez producentów kart dźwiękowych była technologia syntezy wavetable. Polega ona na wykorzystaniu starannie nagranych próbek rzeczywistych instrumentów, zapisanych w pamięci stałej ROM (ang. Read-only memory) karty dźwiękowej. Najnowsze karty PCI natomiast wykorzystują do tego celu pamięć operacyjną komputera. Dźwięk syntezy wavetable ma znacznie wyższą jakość niż FM, choć przewaga ta zależy przede wszystkim od jakości i rozdzielczości zarejestrowanych próbek.
