Ponieważ kolory mogą mieć różną intensywność, w efekcie daje to możliwość uzyskania 16,7 miliona barw dla obrazów w trybie true color. Skoro jednak podstawowe kolory fosforu są tylko trzy, w jaki sposób osiąga się tak duży zakres kolorystyczny? Powiedzmy sobie prawdę: żaden monitor nie jest w stanie reprodukować wszystkich spośród 16,7 miliona barw. Ograniczenie wynika z cech fosforu, który nie może wyświetlić tak szerokiego spektrum. Liczba rzeczywiście osiągalnych kolorów mierzy się jednak w milionach, a zatem nie stanowi to szczególnego ograniczenia z punktu widzenia gier. Kropki fosforowe są ułożone w trójkąty, stanowiąc ich wierzchołki. Odległość między nimi jest bardzo mała. Gdy strumienie elektronów trafiają w te kropki, kolory składowe ożywają i łączą się w jeden kolor wypadkowy. Przypomina to sposób reprodukcji zdjęć w kolorowych czasopismach. Przyglądając im się z bliska można dostrzec, że składają się z mikroskopijnych, różnokolorowych kropek. Oglądane z pewnej odległości kropki „zlewają” się tworząc pełnokolorowe zdjęcie. Istnieją dwie podstawowe metody nakładania fosforu i budowy dział elektronowych. Zapoznajmy się więc z ich ogólnymi zasadami.
