Aby wszystkie one poprawnie działały i komunikowały się, należy je umieścić w odpowiednim układzie elektronicznym. Taki układ nosi nazwę płyty głównej komputera – rys. 2.2. To do niego podłącza się wiele podzespołów, jak pamięć, procesor czy karta grafiki.
Definicja Płyta główna (mainboard) – podstawowy podzespół komputera klasy IBM PC, dzięki któremu możliwe jest fizyczne połączenie innych podzespołów elektronicznych w komputerze. Na płycie głównej znajdują się: gniazdo mikroprocesora, gniazda rozszerzające, złącza dla modułów pamięci, gniazda do podłączenia dysków i napędów CD, porty oraz pamięć ROM przechowująca niewielki program – BIOS, za pomocą którego możliwe jest uruchomienie komputera. Gniazdo napędu dyskietek Chiiazdo dysku twardego i napędu CD, DVD, CD-RW Gniazda klawiatury i myszy PS/2 PortyComiLPT Port USB1 i USB2 Rysunek 2.2. Płyta główna komputera Płyta główna jest nierozerwalnie związana z procesorem. Wraz z każdym nowym modelem procesora na rynku pojawia się nowy model płyty głównej. Rynek mikroprocesorów dynamicznie się rozwija, więc zmieniają się standardy płyt głównych. O ich wydajności decyduje przede wszystkim zainstalowany na płycie układ (chipset), który steruje przepływem informacji pomiędzy mikroprocesorem a innymi podzespołami. Komputer działa, gdyż jest pod kontrolą programów, które mają różne przeznaczenie i nazewnictwo, jak sterownik, system operacyjny, program użytkowy itp. Z jednej strony przy biurku siedzi użytkownik, a z drugiej strony stoi urządzenie. Pomiędzy nimi znajduje się kilka warstw komunikacyjnych, poprzez które odbywa się sterowanie komputerem przez człowieka. Komputer wraz z jego oprogramowaniem i urządzeniami nazywamy systemem komputerowym. Schemat na rysunku 2.3. ilustruje taki system: program komputerowy – to najwyższy poziom zarządzania sprzętem. Z poziomu programu, np. edytora tekstu, użytkownik zleca zapis dokumentu na dysku komputera. Zadanie to wykonuje system operacyjny, który podaje nawę pliku, jego wielkość, atrybuty, datę itp. informacje BlOS-owi, a ten ustala miejsce zapisu na dysku; system operacyjny – ten poziom oprogramowania komputera zajmuje się bezpośrednio wykonywaniem poleceń użytkownika. Jak widać na schemacie, system może zarządzać sprzętem za pośrednictwem BIOS-u – i tak dzieje się po części w tzw. domowych systemach operacyjnych Windows, lub kontrolować go bezpośrednio – jak to ma miejsce w zaawansowanych systemach operacyjnych klasy Windows 2000/XP czy Linux; programy obsługi – programy stworzone do indywidualnego sterowania (zarządzania) konkretnym urządzeniem. Sterownik pośredniczy pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem w zarządzaniu tym ostatnim. Każdy system operacyjny musi mieć własne, różniące się znacznie, sterowniki do tego samego urządzenia. Dlatego sterownik do karty graficznej napisany dla systemu Windows 9x nie będzie działał w systemie Windows XP czy Linux.
