Układ połączeń komputerów w sieci nazywa się topologią sieci. Może on być odmienny w różnych sieciach, wyznaczając sposób przesyłania danych do komputerów. Magistrala W tego typu rozwiązaniu komputery pracujące w sieci są przyłączone do jednego kabla. Informacja wysłana z jednego komputera dociera do wszystkich komputerów w sieci, jednakże odbiera ją jedynie komputer, do którego była ona zaadresowana. W układzie magistrali wszystkie komputery są przyłączone do jednego kabla W celu umożliwienia przesyłania sygnału przez magistralę, na jej końcach założone są specjalne rezystory nazywane terminatorami, które oznaczają koniec sieci. Zaletą takiej topologii jest m.in. prosta rozbudowa o kolejne komputery. Wadą zaś fakt, że przerwanie kabla magistrali powoduje awarię całej sieci, ponieważ uszkodzony kabel staje się końcem magistrali pozbawionym terminatora. Pierścień W układzie pierścienia kabel łączący komputery tworzy pętlę. Wszystkie komputery pracujące w sieci uczestniczą w przekazywaniu sygnału i każdy z nich jest wyposażony w mechanizm kontrolujący zawartość przesyłanych siecią pakietów danych pod kątem poprawności transmisji i adresu przeznaczenia. Zaletą tego układu połączeń, podobnie jak w przypadku magistrali, jest prosta rozbudowa sieci. Jeśli jednak któryś z komputerów ulegnie uszkodzeniu lub przerwany zostanie kabel łączący, przestaje działać cała sieć. Jest to podstawowa wada tego układu. Inna odmiana topologii pierścienia to tzw. podwójny pierścień, w którym połączenia między komputerami są podwójne. Przesyłanie danych odbywa się tutaj w przeciwnych kierunkach. Jeżeli jedno z połączeń podwójnego pierścienia nie działa, to dwie najbliższe stacje dokonują automatycznej rekonfiguracji – zawracają dane do drugiego pierścienia.
